راه‌های پیشگیری از تصادف موتورسواران

قفل شدن چرخ جلو:

در حال شکستن آخرین رکورد ثبت‌شدهٔ سرعت موتورتان هستید که ناگهان یک عابر پیاده یا یک اتومبیل راه شما را سد می‌کند، بلافاصله با چنگ و دندان به جان دستهٔ ترمز بینوا افتاده و تا به خود بیایید می‌بینید که روی زمین افتاده‌اید، مقداری پوست انداختید و موتورتان هم در حال تمرین اسکی روی آسفالت است. دلیل آن این است که به‌محض لیز خوردن چرخ، نیروی اصطکاک که تا این لحظه وظیفهٔ نگاه‌داشتن موتور در مسیر حرکت را به عهده داشت از این لحظه به بعد تنها صرف کاهش سرعت موتور شده و دیگر از لغزش چرخ در جهت عمود بر حرکت جلوگیری نخواهد کرد که این دقیقاً همان مکانیسم دستی کشیدن با خودرو است با این تفاوت که دیگر خبری از تعادلِ حاصل از وجودِ چهار چرخ نیست.

راه پیشگیری: خیابان پیست سرعت نیست و شرایط لازم برای رانندگی سرعتی را ندارد. حتی اگر فرض کنیم که مهارت فردی در موتورسواری بسیار زیاد و بی‌مانند باشد باز هم عملکرد وی به قوانین فیزیک محدود است و این یعنی در سرعت‌های بالا برای جلوگیری از برخورد، نه می‌توان مانوری داد و نه ترمزی گرفت. به همین دلیل کسانی که چنین عاداتی در رانندگی دارند در حال قمار کردن روی جان خود بوده و دیر یا زود شانسشان تمام می‌شود. به یاد داشته باشید این‌که در شرایط عادی تصادفی نداشته باشید وظیفهٔ شماست و هنر خاصی ندارد. هنر رانندگی در این است که در شرایط غیر ایده آل و زمانی که شخص دیگری اشتباهی مرتکب شده با پیش‌بینی و تبحر از بروز حادثه جلوگیری شود.

هر موتورسواری باید قبل از هر چیز نحوهٔ صحیح ترمز گرفتن را بیاموزد. اگر هنوز هنر ترمز گرفتن را یاد نگرفته‌اید مکان امنی پیدا کرده و با سرعتی نزدیک ۴۰ کیلومتر بر ساعت ترمز چرخ جلو و عقب را به‌طور هم‌زمان بگیرید. از ترمز آرام شروع کرده و کم‌کم شدت آن را بیشتر کنید تا جایی که چرخ‌ها شروع به لیز خوردن کنند. از لحظهٔ آغاز قفل شدن چرخ کمتر از یک ثانیه وقت دارید تا ترمز را رها کنید در غیر این صورت احتمال دارد زمین بخورید. بنابراین باید آماده باشید تا در صورت لیز خوردن موتور پای خود را روی زمین بگذارید. از آنجا که سرعتتان پایین است نباید کنترل موتور از دستتان خارج شود. یک تکنیک کاربردی این است که ابتدا فقط با انگشت سبابه ترمز بگیرید که گشتاورش محدود است سپس با دو انگشت سمت چپ و پس از آن با سه انگشت تا جایی که موتور در آستانهٔ لغزش قرار گیرد. پس از آن باید همواره ترمزهای شدید خود را مانند تمرین‌هایتان بگیرید به‌طوری از ۸۰ تا ۹۰ درصد ظرفیت ترمزتان استفاده شود و بر غریزهٔ خود که می‌خواهد ترمزها را تا آخر بگیرد غلبه کنید زیرا این کار باعث قفل شدن چرخ‌ها، لیز خوردن موتور و درنهایت زمین خوردن راکب می‌شود که در سرعت‌های بالا وضعیت را از آنچه که هست وخیم‌تر می‌کند.

اگر بودجه شما محدود نباشد می‌توانید موتورسیکلتی برای خود تهیه کنید که دارای تکنولوژی ترمز ABS باشد و کلک این قضیه را یک‌بار برای همیشه بکنید. نکته‌ای که باید به آن توجه داشته باشید این است که عملکرد ترمز برخی از موتورها تا حدی قوی است که در هنگام ترمز گیری با آن‌ها باید وزن خود را تا جای ممکن عقب بیندازید تا از واژگونی و معلق زدن آن‌ها جلوگیری کنید.

.

قفل شدن چرخ عقب

به طور کلی عملکرد یک چرخ آزاد به این صورت است که حرکت را در یک راستا ممکن کرده و در راستای عمود بر آن از حرکت جلوگیری می‌کند. اگر به هر نحوی این چرخ قفل شود دیگر برایش اهمیتی ندارد که در چه جهتی حرکت می‌کند و نیروی اصطکاک مستقل از راستای قرار گیری چرخ به طور کامل صرف متوقف کردن آن می‌شود. این بدان معنی است که در هنگام قفل شدن چرخ عقب، نیروی اصطکاک فقط رو به عقب وارد شده و دیگر از لیز خوردن چرخ و انحراف آن به طرفین جلوگیری نمی‌کند که در نهایت منجر به زمین خوردن موتورسیکلت می‌شود.

به طور کلی مکانیزم آن مانند قفل شدن چرخ جلو است با این تفاوت که در صورت گرفتن ترمز شدید در این حالت به دلیل پایداری بیشتر تا ۲ الی ۳ ثانیه (نسبت به حداکثر ۱ ثانیه مربوط به قفل شدن چرخ جلو) فرصت دارید تا از کردهٔ خود پشیمان شده و ترمز را رها کنید. قفل شدن ترمز عقب خطر کمتری نسبت به قفل شدن چرخ جلو دارد. زیرا در هنگام ترمز گرفتن، چرخ عقب در حال کشیدن موتورسیکلت به سمت عقب و چرخ جلو در حال هُل دادن به سمت عقب هستند. در فیزیک سیستم‌هایی که در حال کشیده شدن هستند از سیستم‌هایی که در حال هُل داده شدن هستند بسیار پایدارترند. به همین دلیل است که اتومبیل‌های دیفرانسیل جلو در پیچ‌ها پایداری بیشتری دارند. همچنین دلیل اینکه قطارهای مترو دارای دو کشنده در دو طرف خود هستند به جای اینکه یک کشنده داشته باشند که گاهی اوقات واگن‌ها را هُل بدهد هم همین پایداری بیشتر است.

راه حلروش اصولی ترمز گرفتن را بیاموزید و همواره نکات کلیدی آن را به یاد داشته باشید و آن‌ها را در وجود خود نهادینه کنید. به محض هر گونه لیز خوردن ترمز را رها کرده و مجدداً آن را با فشار کمتری نسبت به قبل بگیرید.

بسیاری از موتورسواران به اینجا که می‌رسند می‌گویند کنترل همزمان دو ترمز و توجه به قفل شدن آن‌ها کار سختی است و در نتیجه آن عطای ترمز عقب را به لقایش می‌بخشند. حتی من دیده‌ام که افرادی معتقد بوده‌اند که ترمز عقب تنها ۵% بر عملکرد موتور تأثیر دارد اما باید بدانید که یک ترمز حرفه‌ای که در آن از هر دو ترمز به خوبی استفاده شده باشد می‌تواند ترمز را تا ۳۰% نسبت به حالت ترمز جلو تقویت کند. بدانید که مواردی بسیار کوچک‌تر از این به تنهایی مرز بین مرگ و زندگی را تعیین می‌کنند. فرض کنید با سرعت ۸۰ کیلومتر بر ساعت در حرکتید که ناگهان مانعی راهتان را سد می‌کند. با استفاده از ترمز جلو تا لحظهٔ برخورد سرعت خود را به ۵۰ کیلومتر بر ساعت رسانده‌اید و برخورد کرده‌اید که سرعت زیادی محسوب می‌شود. در این حالت اگر از دو ترمز به طور همزمان بهره برده بودید در همان مسافت سرعتتان به ۳۵ کیلومتر بر ساعت رسیده و انرژی تصادفتان نصف می‌شد. به طور کلی گفته می‌شود که نسبت شدت ترمز جلو و عقب در روزهای خشک باید ۷۵% جلو و ۲۵% عقب باشد و در روزهای بارانی به صورت ۵۰-۵۰ تقسیم شود. بنابراین تنبلی را رها کرده، ساعاتی را برای یادگیری ترمز گرفتن کنار گذاشته و از حوادث دلخراش تا جای ممکن پیشگیری کنید.

.

.
منابع:
.https://www.albama.ir
.https://www.tinn.ir

- مطالب مرتبط -

«موتورسیکلت و لوازم جانبی»

البسه و اکسسوری

مشاهده مطالب ←

آرایش و زیبایی

مشاهده مطالب ←

لوازم خانگی و دکوری

مشاهده مطالب ←

بهداشت و سلامت

مشاهده مطالب ←

گل و گیاهان

مشاهده مطالب ←

موادغذایی و خوراکی

مشاهده مطالب ←

مسافرت و کمپینگ

مشاهده مطالب ←

نظافت و شستشو

مشاهده مطالب ←

ماشین و موتورسیکلت

مشاهده مطالب ←

لوازم دیجیتال

مشاهده مطالب ←

ساز و موسیقی

مشاهده مطالب ←

کودک و نوزاد

مشاهده مطالب ←

لوازم اداری

مشاهده مطالب ←

تحصیل و تحریر

مشاهده مطالب ←

منابع

مشاهده مطالب ←

قوانین

مشاهده مطالب ←

error: Alert: Content is protected !!